詹得雄：赢了什么，醒来作甚？改革开放四十年国际环境变化的思考

Мономерна единица на полипропилен

百度 第三个不简单，琅琊是许多名门望族的郡望。

Полимер (грчки поли-, "многу" + -мер, "дел") е голема молекула, или макромолекула, составена од многу повторени подединици. Поради нивниот широк спектар на сво?ства, и синтетичките и природните полимери играат суштинска и сепоприсутна улога во нашиот секо?дневен живот. Во групата на полимери се вклучени познати синтетички пластики, како што е полистирен, но, и природните биополимери како што се ДНК и белковините кои се фундаментални за биолошката структура и функци?а. И природните и синтетичките полимери се создаваат преку полимеризаци?а на многу мали молекули, познати како мономери. Нивната последователна големина и молекуларна маса во споредба со соединени?ата со мали молекули создава уникатни физички сво?ства и вли?ае на цврстината, виско-еластичноста и можноста да се формираат кристални и полукристални структури.

Терминот "полимер" произлегува од грчкиот збор πολ?? (полус, што значи "многу") и μ?ρο? (meros , што значи "дел") и се однесува на молекула чи?а структура е составена од пове?е единици кои се повторуваат. Структурата ?а дефинира кра?ната молекуларна маса и придружни сво?ства. Основните единици кои ги создаваат полимерите се молекули со ниска релативна молекуларна маса. Името ?полимер“ бил измислен во 1833 година од ?акоб Берцелиус, иако со дефиници?а ко?а се разликува од модерната IUPAC дефиници?а. Современиот концепт на полимери како ковалентно врзани макромолекуларни структури бил предложен во 1920 година од страна на Херман Штаудингер. Штаудингер се посветил следната децени?а на нао?а?е експериментални докази за оваа хипотеза.

Полимерите се изучуваат во областа на биофизиката, макромолекуларната и полимерната наука (ко?а ?а вклучува полимерната хеми?а и физиката на полимери). Историски гледано, производите кои произлегуваат од поврзува?е на повторувачки единици со ковалентни хемиски врски се примарен фокус на полимерната наука; во поново време, фокусот сè пове?е е на полимери со нековалентни врски.